Koliko godina je ziveo Marko Kraljevic?

e stvarno.... shta ga turaju svuda, k'o da je ziveo trista godina... nervira me to... k'o da nisu mogli drugog junaka da nadju... :0bles:

Marko KraljevićKraljević Marko, Kembridž, 1922Marko Mrnjavčević poznat kao Kraljević Marko je bio srpski kralj i glavna ličnost jednog od ciklusa srpskih epskih pesama. Bio je sin kralja Vukašina Mrnjavčevića i sinovac despota Jovana Uglješe.

Posle smrti oca Vukašina u Maričkoj bici, Marko je postao turski vazal. Poginuo je u bici na Rovinama 1395. protiv vlaškog vojvode Mirče boreći se na strani Turaka. Ipak, Marko je u narodu ostao upamćen kao ličnost koja se bori protiv turskog zuluma.





Biografija
Nakon iznenadne smrti cara Stefana Dušana 20. decembra 1355. godine na srpski presto je stupio Dušanov sin Uroš. Sposobnog oca smenio je mladi, u mnogo čemu nejaki sin. Stari hroničari, letopisci, upamtili su ga kao visokog, lepog muškarca, detinjeg uma i razuma (mladog duhom). U prvom trenutku mladost (Uroš ima osamnaest godina), a potom i svakojaku nemoć novoga vladara iskoristili su mnogi velikaši kako bi se osamostalili u oblastima koje su im od cara (Dušana ili Uroša) bile dodeljene na upravu. Carsku vlast su priznavali samo kada im je i koliko to odgovaralo. Avgusta ili septembra 1365. godine Uroš je razdelio i vlastitu carsku vlast. Kraljevsku krunu, a sa njom i pravo na savladarstvo, darovao je Vukašinu Mrnjavčeviću.

Vukašinov brat, Jovan Uglješa je dobio ili jednostavno uzurpirao titulu despota i zavladao oblastima koje su inače bile pod upravom carice Jelene, Dušanove supruge, odnosno Uroševe majke. Poneki istorijski izvori, poput hronike Konstantina Mihailovića Janičara, pisane krajem četrnaestog ili u prvim godinama petnaestog veka, ističu kako se Uroš tužio na bahato ponašanje braće. Pokušavao je naknadno da suzbije njihovo samovlašće i da im nametne vrhovnu carsku vlast. Vukašin i Uglješa su mu, piše Janičar, odgovorili: Dao si nam crvene čizme koje nam nećeš brzo i lako svući.


Prvi istorijski pomen Kraljevića Marka

Kraljevstvo kralja MarkaPrvi pomen Markov jeste možda u natpisu iznad južnih vrata Drenovske crkve, sagrađene u blizini Tikveškog jezera, nedaleko od Velesa. Natpis kazuje da je crkva živopisana 1356. godine pri države Nikole z Marka, a po smrti svetorodnago cara Stefana. Toga Marka neki naučnici poistovećuju sa Vukašinovim sinom.

Prvi nesumnjivi pomen Marka Kraljevića u istorijskim dokumentima potiče iz 1361. godine. Spisi Dubrovačke republike pokazuju da je te godine Marko došao u Dubrovnik na čelu srpskoga poslanstva da pregovara o prekidu neprijateljstava započetih još 1359. godine. Marko je tada već bio u godinama koje su mu dopuštale autoritativan nastup. Mada u mirovnim pregovorima carsko poslanstvo nije imalo znatnijeg uspeha, sam Marko je uspeo za vreme boravka u Dubrovniku da podigne srebro koje je njegova porodica tu deponovala, a uspešno je intervenisao kod vlasti Dubrovačke republike u korist nekih prizrenskih trgovaca. Markovo predvođenje carskog poslanstva u mirovnim pregovorima sa Dubrovnikom svedoči o tome da je bio Urošev čovek od poverenja. Uistinu, Marka Kraljevića narodni pevač nije bezrazložno proglasio za Uroševog zaštitnika. To potvrđuje, na osoben način i natpis na crkvi Svete nedelje u Prizrenu. Natpis je otkriven, odnosno otkopan slučajno septembra 1966. godine u dvorištu jedne privatne kuće. u predgrađu stare prizrenske tvrđave, u prostoru tzv. Potkaljaje. Natpis kazuje da je reč o crkvi Prečiste Bogorodice. Crkva je bila posvećena Vavedenju. Natpis veli dalje da je crkva bila sazidana i živopisana (popisana) povelenijem i otkupom gospodina mladago kralja Marka 6879. godine od stvorenja sveta. Navedena godina podrazumeva razdoblje od 1. septembra 1370. do 31. avgusta 1371. godine.

U našoj istorijskoj nauci vlada uverenje da je y srpskoj državi savladar nosio titulu kralja, dok je ustanova mladog kralja zadržala svoju raniju, osnovnu funkciju - obezbeđenje nasledstva. Titulu mladi kralj nosili su za života svojih očeva: Dragutin, Dušan i Uroš. Međutim, slučaj mladog kralja Μarka čini se bitno drugačiji. Stefan Uroš je zakoniti car, kralj Vukašin zakoniti savladar, a Marko, pak, nije mladi kralj ocu Vukašinu (samo savladaru carevom), već caru Urošu. Funkcija titule mladi kralj jeste u obezbeđivanju nasledstva, ali reč je o nasleđivanju pravog, osnovnog nosioca vladarske moći, a ne njegovog surogata. Car Uroš je očigledno imenovao poverljivog čoveka za najbližeg saradnika i naslednika.

O Markovom kraljevanju zna se malo. Vremena su bila zla, metežna. Posle pogibije kralja Vukašina i smrti cara Uroša zemlje koje je Marko nasledio jednostavno su "očerupane". Osioni oblasni gospodari, poput Vuka Brankovića, na primer, iskoristili su novonastale prilike. Neposredno posle Maričke bitke i Uroševe smrti, kralj Marko je izgubio gradove Skoplje i Prizren. U tim godinama ambiciozni Vuk Branković iskazuje se kao najozbiljniji i najtemeljniji uništitelj Dušanovog i Uroševog carstva i izdajnik legitimnog Uroševog naslednika - kralja Marka. Posle sudbonosnih događaja koji su se zbili u poslednjem tromesečju 1371. godine, kralj Marko je bio prinuđen da prizna vrhovnu vlast turskog sultana. U Kosovskome boju verovatno nije učestvovao, ali je turska vojska morala preći i preko njegove oblasti na putu prema Kosovu.

Ako je malo pouzdanih podataka ο Markovom životu, nešto ih je više (mada ne možda pouzdanih) ο danima koji prethode njegovoj pogibiji. U bici na Rovinama Marko se borio na turskoj strani protiv vlaškog vojvode Mirče. Na istoj strani borili su se "i protiv svoje volje", pored Marka, i Stefan Lazarević i Konstantin Dejanović. Stefanov biograf Konstantin Filozof piše kako je Marko pred bitku rekao Konstantinu: ... molim Gospoda da bude hrišćanima pomoćnik, a ja neka budem prvi među mrtvima u ovom ratu. Želja mu se ispunila. Hrišćani su pobedili, a Marko je, zajedno sa Konstantinom Dragašom (Dejanovićem) poginuo 17. maja 1395. godine.

..ma jasno mi je to ... ali shto ga ima svuda u pesmama... k'o da je ziveo 300 godina?

Kraljević Marko kao epska ličnost
Kraljević Marko je živeo u vremenima pre i malo posle bitke na Kosovu polju. Kralj Marko (vladao 1371-1395), najveća zagonetka srpskog narodnog eposa. U Marku se sleglo vekovno istorijsko iskustvo naroda, na njega su prešle uloge i sudbine mnogih epskih junaka kako onih o kojima se pevalo pre njega tako i onih o kojima se pevalo posle njega. Iz oskudnih podataka pažnju privlače dva svedočanstva, koja nam, na gotovo neočekivan način, približavaju Marka i to više kao čoveka nego kao vladara.


Prvo svedočanstvo govori o jednoj Markovoj ljubavnoj aferi. U zapisu na jednoj knjizi neki dijak Dobre bezazleno saopštava da ju je prepisao u vreme kada blagoverni kralj Marko „odade Todoru, Grgurovu ženu, Hlapenu, a uze svoju prvovenčanu ženu Jelenu, Hlapenovu kćer“ (orig. tekst ZIN, I, 1902, br. 189).

Druga vest tiče se Markova učešća u bici na Rovinama, u kojoj je on, boreći se na turskoj strani, poginuo. Četrdesetak godina kasnije Konstantin Filosof (v. 1989, 90) u svom žitiju despota Stefana piše da je Marko uoči bitke rekao Konstantinu Dejanoviću: „Ja kažem i molim Gospoda da bude hrišćanima pomoćnik, a ja neka budem prvi među mrtvima u ovom ratu.“

Prvo svedočanstvo korišćeno je u naučnoj literaturi kao objašnjenje pozadine pesme o Markovim neprilikama sa ženama. U drugom slučaju došla je do izražaja protivrečnost Markova istorijskog položaja kao ratnika koji je prinuđen da se bori na strani neprijatelja svoga naroda, protivrečnost koja čini jednu od glavnih poluga čitave markovske epike. Anegdota koju je ispričao Konstantin Filosof pokazuje da je istorijski kralj Marko bio svestan te protivrečnosti – on želi pobedu onih protiv kojih se mora boriti. Istu svest izražavaju mnoge pesme o Marku.


Postoji, međutim, i jedna dublja, strukturalna podudarnost između Marka iz ovih zapisa i Marka iz epskih pesama zabeleženih nekoliko stotina godina kasnije. U oba slučaja pada u oči veliki unutarnji raspon Markovog moralnog lika. Marko iz zapisa dijaka Dobre i Marko iz anegdote Konstantina Filosofa pojavljuju se u tako različitoj svetlosti da se za ta dva lika jedva mogu shvatiti da pripadaju istom čoveku. Prvi je ime u skandaloznoj hronici društva, a drugi tragični junak doveden u situaciju da svoju ličnu sudbinu odmerava prema kolektivnoj sudbini sveta kojem stvarno pripada, iako je prinuđen da se protiv njega bori. Razlika između ta dva lika ili između dve situacije u kojima su došle do izražaja dve dijametralno suprotne strane Markove ličnosti može se uporediti s razlikom koja postoji između Markova epskog lika iz pesama kakve su Sestra Leke kapetana, Marko Kraljević i kći kralja Arapskoga, Marko pije uz ramazan vino i slične, na jednoj, i njegovog lika iz pesama Uroš i Mrnjavčevići, Marko Kraljević ukida svadbarinu, Marko Kraljević i soko i njima bliskih, na drugoj strani.

Dva navedena svedočanstva o Marku, onaj iz zapisa dijaka Dobre i onaj iz knjige Konstantina Filosofa, pokazuju da je on bio ličnost koja je još za života ušla u priču i da su se priče o njemu pamtile dugo posle njegove smrti. Konstantin Filosof na posredan način ukazuje na usmeni izvor anegdote o Markovim rečima uoči bitke na Rovinama, on tu anegdotu uvodi u tekst glagolom „kažu", tj. priča se. Suvremeni pisci ne saopštavaju ništa o tome da li se o Marku pevalo, ali iz onog što je o njemu rečeno vidi se da se o njemu pričalo, da je on bio ličnost za priču. A prirodno je da priče o ratnicima u zemlji gde postoji epska tradicija najčešće dobijaju oblik junačkih pesama.



Biće da je po našem običaju napravljen jedan od mnogih mitomanskih mish-masha, izmedju stvarne ličnosti, i izmisljenog supermena , zato taj lik "živi" toliko dugo .Lično me veoma nervira svesno prekrajanje istorije , naročito tkzv "kosovski ciklus" , zbirka najludjih fantazama koji nemaju ama bas nikakvo istorijsko utemeljenje.Verovatno su koreni toga u onoj narodnoj "ako ga nema-treba ga izmisliti" , a jos vise u onoj Gebelsovskoj "Laž koja se dovoljno dugo ponavlja , postaje istina " Mislim da smo čak jedinstven egzemplar u svetu. Pa samo se treba prisetiti najskorijih dogadjaja, Arkana , kapetana Dragana , Legije -kako se od medjunarodnih kriminalaca , lopova , isluženih legionara postaje nacionalni heroj. I nisu jedini.. Recimo, šef jedne partije čije čak ni ime neću da pomenem , osvanuo je na stotinama fasada u natpisu.....On-Srpski heroj. Ama po čemu? Koje je junačko delo on to napravio ikada ?Sem širenja mržnje prema svemu i svačemu i podstrekavanja drugih na zločin. Sem turističkih poseta u dubokoj pozadini fronta, rata nije ni primirisao! Čak ni oni koji su to pisali, nisu znali odgovoriti na to prosto pitanje. Ali su ipak pisali...to dovoljno govori o nama.E zato će uvek biti kod nas "Marka Kraljevića i Miloša Obilića "
:sramotame:

.. jest.. ko da bi Marko bio Marko.. bez Muse.. :008yn9:

I bez oranja....... ;)

Tu je ipak glavna Vila Ravijojla ....mada tu nisu čisti odnosi Ona njemu svaki čas "pobratime, pobratime" Koji je to musko-ženski odnos ?? Ako je po nekoj logici, Marko bio kao neki mangup....ne bi tu ni vila mogla da umakne....Nego , taj mu izgleda , pored svega Edipovac..Stalno ga nešto savetuje Jevrosima majka , a i on stalno nešto pripitkuje ....a i upadljivo se druzi samo sa muskima Sumnjivo, sumnjivo .......

Ko mi dira Kraljeviča Marka...?
:36216:
:008yn9:

Sanjalica ::

Ko mi dira Kraljeviča Marka...?
:36216:
:008yn9:

...ti to zbog Prilepa grada , lokalpatrioto ? :twisted:

.. ja jok.. jer nesto i nije bas zivahan ovi dana..

danubius ::

Sanjalica ::

Ko mi dira Kraljeviča Marka...?
:36216:
:008yn9:

...ti to zbog Prilepa grada , lokalpatrioto ? :twisted:

.. ma jok.. to ona zbog radi njegovih cuvenih brkova.. :008yn9:

Da li znate zashto je svaka devojka Marka... umirala.. :lol:

danubius ::

Sanjalica ::

Ko mi dira Kraljeviča Marka...?
:36216:
:008yn9:

...ti to zbog Prilepa grada , lokalpatrioto ? :twisted:

Zbog Prilepa grada-krepitelna.

PJER ::

Da li znate zashto je svaka devojka Marka... umirala.. :lol:

Neeeeeeee ????kaži ???

Zato shto pola Sharcu daje....

Ma da.
To je proizašlo iz one čuvene: "Pola pije, pola Šarcu daje.."
Iz čega se vidi Markova plemenitost, ljubav, dobroćudnost.
No, zlobnici ne bi to bili, kad ne bi okrenili priču onako kako njima odgovara.
Isto kao i Aleksandar Makedonski što beše "gay", tako i Marko, ovde, ispade "perverzan".
No, oko velikanima se diže prašina!

PJER ::

Zato shto pola Sharcu daje....

hehehe.....dobrrrraaaaa...ma kažem ja , najviše se on bavio Musom Kesedžijom ....a "kesa" je sininima za....zna se već šta :twisted:

danubius ::

hehehe.....dobrrrraaaaa...ma kažem ja , najviše se on bavio Musom Kesedžijom ....a "kesa" je sininima za....zna se već šta :twisted:

Vidim ja da ovde treba da se neko bije.. :twisted:

Lily ::

.. jest.. ko da bi Marko bio Marko.. bez Muse.. :008yn9:

.. rekoh vam ja.. :348949: :348949: :348949:

Marko Kraljević dokazuje tezu o nastanku nacija tek u Buržaoskoj Revoluciji.Pominju se one i ranije,ali ta da dobijaju na značaju.To takođe potvrđuje i Ruska istorija,jer je Rusija bila rascepkana na mnoge grofocije,a jedni sa drugima su vodili krvave obračuen i ratove.Već je u veliko pozanato da su posle poraza na Marici,srbi koji su učestvavali u toj bitci potpisali vazalstvo,tako da je gro Turske vojske na Kosovu upravo bio iz njihovih redova.Takođe, na Marici su učestvavali i mnogi Grci,Bugari,Vlasi koji su se pripojili Mrnjavčevićima a mi ih daanas sve izučavamo kao srbe.
Tako je Kosovski boj bila bitka između Lazareve i Muratove vojske,a onekom nacionalnom sukobu skoro da ne može biti relnog govora.U to vreme,umesto nacija je postojalo podaništvo i svako je sa ponosom nastupao za svog vlastelu kji ga je pozvao u bitku,unapređivao u viteze i sl.A narod je od svoje vojske zahtevao pobede,jer se osetilo materijalno kada stigne ratni plen.Naravno,tada su porezi i globe postajali manji.Tako da je srpski narod iz Južnih i ookupiranih krajeva,sa veseljem ispraćao svoje borce na Kosovo,a sv eje bilo jedno na čijoj strani ratuju.
Tao je narod slavio Marka Kraljevića i nije bilo govora kakav je on doprinos dao svojoj naciji.Ako s eodazivao na poziv bajazita,on se prosalvio u bitkma i narod je to tretirao kao svoju pobedu.Ovo možda malo zvuči čudno,ali se u istoriji malo većihi neiskopleksiranih naroda zaista može mnogo bolje razmotriti i sagledati.
Tako smo mi koji se toliko busamo sa Kosovskom bitkom,uglavnom potomci one strane Srba,koja je učestvovala na Turskoj strani.A poraženi deo je poprilično biološki satrt,zatim se većina iselila i asimilovala u Mađarskoj,Krajini,bosni.
Zbog toga su meni svakodnevne laži o KOsovu zaista preko glave jer niko ne želi da najzad izučava istojriju onakvu,kakva je bila.

debilko ::

Tako smo mi koji se toliko busamo sa Kosovskom bitkom,uglavnom potomci one strane Srba,koja je učestvovala na Turskoj strani.A poraženi deo je poprilično biološki satrt,zatim se većina iselila i asimilovala u Mađarskoj,Krajini,Bosni.
Zbog toga su meni svakodnevne laži o Kosovu zaista preko glave jer niko ne želi da najzad izučava istoriju onakvu,kakva je bila.

To je naša čuvena mitomanija i proizvodjenje heroja tamo gde ih nije bilo . Tako je i Marko Kraljević (usput, kraljević , čega ? ) proizveden u narodnog supermena .
Mnogo zanimljiviji Miloš Obilić(pa ne može se prezivati junak Kobilić ,kako se izgeda inače prezivao ) je opet po čemu heroj ? Po tome , da je pod belom zastavom, kao pregovarač , mučki trgao nož? I to u vreme viteštva ????
Svi naši heroji ,od Sindjelića , 1000 kaplara , pa do onog ludaka Tepića u poslednjem ratu , su poznati i tome da su u smrt poveli mnogo mladih života .Vrlo pametno ....a još je pametnije slaviti sulude i nepotrebne smrti kao junaštvo.
Uostalom , Kosovo 1389 je bila "velika pobeda" , pa mi smo i NATO pobedili...i šta tu onda može da se kaže?
Kakva istorija-ne može nam niko ništa-Srbija do Tokija ...
A Marko...pa nek živi kao mit ....kad su nama Arkan , kapetan Dragan , Legija ,heroji........Marko još zaista ispadne i simpatični pozitivac ...iako je ratovao i pljačkao -baš nas . I ovi su radili isto...pa ima ko ih slavi i sada.

.. a kakve veze ima kapetan Dragan s ovim lopovima.. to ne razumem.. :scratch:

Lily ::

.. a kakve veze ima kapetan Dragan s ovim lopovima.. to ne razumem.. :scratch:

..ima ....Sećaš se da je on , kao se "angažovao" oko pomoći za invalide rata? Dolazio novac naveliko.....pa se to u tišini "ugasilo".. invalidi su ostali bez svega obećanog, a pomenuti gospodin odjednom otvorio silne golf terene ? Za to treba zemljište....a koliko se ja sećam, on je državljanin Australije, dakle strani....i ne može da ima zemlju po važećim zakonima, zar ne ? I malo nevino pitanjce,,,,,golf tereni su najskuplja stvar za održavanje , i zna se ko se bavi golfom.....odakle pare ,Dragančiću?
Ovo zaista nema veze sa temom-i izvinjavam se zbog spama....samo sam odgovorio na pitanje . :790114:

Поранио Краљевићу Марко
у неђељу прије јарког сунца,
Покрај мора Урвином планином.
...dakle, bila je nedelja....

Давор', Шаро, давор', добро моје!
Ево има сто и шесет љета.....
dakle , ima 160 godina , kako je sa Markom ...dodajmo orijentaciono još 18 godina ....ali.....evo boljeg podatka:

"Лажив св'јете, мој лијепи цв'јете!
Л'јеп ти беше, ја за мало года,
Та за мало, три стотин' година!
Земан дође да св'јетом пром'јеним."

....što kaže sam Marko Onda ide onaj deo sa testamentom i poslednjom voljom i detalji smrti i ukopa

Dakle , po narodnoj pesmi -300 godina

.. bio je ziv sve dok nije umro..

.. ta man' ga krije se s ratkom.. garant.. becari su to..

Ne dirajte mi Marka i grada ispod Markovih kula

Do otvaranja ICTY...

Marka za preCednika!!!

Lily ::

Marka za preCednika!!!

Da je još malo potrajalo, i to bi imali -Marka Miloševića
Taj je imao malo više "bijelih dvora" i malo više "konjskih snaga" ...nesrećni Marko Kraljević sa Šarcem zajedno je puki siromašak za ovoga ...

danubius ::

Lily ::

Marka za preCednika!!!

Da je još malo potrajalo, i to bi imali -Marka Miloševića
Taj je imao malo više "bijelih dvora" i malo više "konjskih snaga" ...nesrećni Marko Kraljević sa Šarcem zajedno je puki siromašak za ovoga ...

.. pa koj' je kriF sto u Kraljevicevo doba nije bilo ... gajbi..

.. i suT ba.. .. jos cete neki cuT, pa i ostvarit zelju..

Zasto je svaka devojka...Marka...umirala......veoma brzo...?

da li neko zna...?

PJER ::

Zasto je svaka devojka...Marka...umirala......veoma brzo...?

da li neko zna...?

Dobila srcani udar kada je videla Sarca...

heheh moze i to...
nego zato sto je pola Sarcu davao...

Dečki ne budite neozbiljni na ozbiljnoj temi. Ugledajte se na cojla.

PJER ::

heheh moze i to...
nego zato sto je pola Sarcu davao...

.. i kome je tu bilo "blago"?????


.. Sarcu oli??

За Марко Крале се смета дека е една од најконтроверзните личности во македонската средновековна историја. „Бележан" е како национален јунак, човек со извонредна сила, натчовечка моќ, мудрост, правдољубие, бранител на слабите и сиромашните, а
истовремено суров владетел.

Се работи за конкретна историска личност која народот ја „обогатил" со атрибути на натприродност и надвременост. Некои во најпознатата легенда за него- за неговото раѓање и младешките години, го препознаваат митот за кралот Едип (раѓање, пророштво, одвојување од домот, враќање и соочување со сопствениот татко).

Крале Марко се родил околу 1335- та, а умрел на 17- ти мај 1395- та година. Тој е последниот крал што владеел во поголемиот дел од Македонија пред повеќевековната власт на Турците. Државата на Марко и татко му Волкашин во некои извори се нарекува Бугарија, врз основа на етничкиот состав и поради, според нив, бугарското национално самосознание на населението. Сепак, царството на Волкашин е со средиште во Македонија и затоа се смета за македонски цар.

Марко бил еден од четворицата синови на кралот Димитрија Волкашин и неговата сопруга Евросима (Елена). Освен браќата, имал
и сестри. Се женел двапати, со Елена и Теодора, но не е познато дали имал наследник.

За време на владеењето на неговиот татко, Марко ја имал титулата „млад крал", односно престолонаследник. Во Маричката битка (1371) тој не учествувал, туку останал да управува со територијата на земјите на татко му и чичко му. По неа и по смртта на браќата Мрњавчеви станал крал и формално- правно совладетел на царот Урош. Според некои научници, тој е единствениот легитимен крал на Царство, по смртта на Урош и замирањето на династијата Немањиќи. Набрзо некои територии му биле одземени од кнезот Лазар, Никола Алтомановиќ, Балша и Турците. Тоа било време кога многумина од владетелите склучувале мир со Османлиите станувајќи нивни вазали. И Марко ја признал врховната власт на Мурат I, се обврзал да му плаќа данок и да и служи на турската војска во нејзините воени походи.

Кралот Марко станал легендарен национален херој, под чие владеење народот се чувствувал заштитен и поспокоен во однос на соседните народи. Некои учени објаснуваат дека тоа се должи на фактот оти успеал најдолго да ја сочува внатрешната автономија, а што го постигнал со својата тактичност, државничката мудрост и подготвеноста на сојузување, дури и по цена на саможртва.

На 17- ти мај 1395- та година во битката кај Ровине Марко застанува на страната на турскиот султан Бајазит I и се бори против влашкиот
војвода Јован Мирче. Притоа загинува. Според едни, неговото тело било закопано во близина на Скопје, во манастирот Блачани, а
според други мермерната плоча од ѕидот на трпезаријата во Марков манастир зборува дека неговиот гроб се наоѓа токму на ова место. Преданието, пак, вели дека непосредно пред битката на деспотот на кумановско- кратовската област Константин Дејанов, кој исто така се борел на страната на Османлиите и загинал во битката, Марко му ги кажал следниве зборови: „Го молам Бога да им помогне на христијаните, а јас прв да загинам во таа борба".

Во продолжение еве ја запишаната македонска легенда „Крал Волкашин и Марко Крале":

Тој бил син на Крал В'кашин. Ко му се родило првото дете машко на Крал В'кашин, тој од мерак, детето уште не задоено, го избањале, го
повиле, го пратил во црква да го крстат детето. И ко се вратил од црква го прашале тија:

-Ал го крсти детето?

-Го крстивме.

-Какво име?

-Тој ќе се викат: Марко Крале.

И сега, Крал В'кашин од мерак дека му туриле име и поканил гости на треќа вечер, поканил гости во неговата кралштина да доет на вечера. И дошле гостите, вечерале и полегнале да спијат. Ама Крал В'кашин сакал да чује каков к'смет ќе му наредат наречниците, се сместил така во едно ќоше божем спије. И дошле во глуво доба наречниците. Едната рекла:

-Е каков к'смет дам у наредиме на детево?

Па другата рече:

-Да му наредиме, рече, кралско дете, некој голем к'смет.

А треќата рекла:

-Голем к'смет: да биде јунак, што од него појунак да нема.
Ко ќе порасне момче на осумнаесет години, на татка му коските да му ги искрши.

И кога чул тија прикаски, тија зборој од трите наречници В'кашин, се налутил:

-Ај мајката, што ќе ми и' крши тој мене коските?

Зел сабајлето една кошница, го фрлил у Вардар.

-Ај рече, што ќе ми и' крши ти мене коските, крши глава ти!

Ја фрлил кошницата. А нема тоа што пишује, тоа името не се загубује. Си пазил некој овчар овци покрај Вардарот, ко гледа, по Вардар плива кошница и во кошницата плаче дете. Полека, полека, влегол во Вардарот, ја фатил кошницата, машко дете. Го извадил и си го однел дома кај мајка му. Го чувале едно седум, осум години, десет години. Го поткрепнале малку, а детето било блосоено за јунак да биде и искочило на улица вака со деца да игра, фати едно дете лупни го од земја, фати друго, лупни го, ги испотепа децата. Фатиле да го тужат тије селаните:

-А бре, рекле, од кај го најде овој ѓавол, ни ги испотепа децата тој?

Тражи му чаре, бе!

И што ќе прај тој, имал неколку телиња и селските телиња 'и собрал и ќе ој во планина да ги паси. И ги пасел некоја година, таму до едно
тринајсе години, ама тие телиња фатиле дам у бегат натаму, наваму. Тој зел со стапот, едно натаму, друго натаму, ги испотепал телињата. Ко дошол му вика очуот, татко му:

-Кај се телињата, бе?

-Ја и кај лежат тамо.

Ко отиде, што ќе види, се истепани телињата.

- А,бе, ќаол, бре кај те најдов јас тебе, толку беља ми донесе.
Кај моите телиња, па сега и селскиве телиња да ги плаќам. Крши глава, кај ти очи, тамо ти главата, да те невидам овде!

И тој избегал. Излегол и отишол тамо негде, кај некоја река,
тамо имало вир, па шатки тепал, живел, се ранел. Арно, ама, еден ден праел некој свадба. Си поканил сватој, си поканил кум, старејко, тамо, вамо, ама девер не можел да најде. Тешко било девер тогај, преку планини искожеле арамии, ајдуци.

Сватовите ќе разбегат, ама деверот зел заклетва да морат жив, мртов да седит кај невестата. И ошле. Ко дошле дома, се собрале тие сватови, а беја кум го канил па татка му В'кашин, го канил кум. И вели:

-Ти, рече, чоек мајка му рекла: „Тргнете, одете вије, што ќе
стретите првата среќа, него да го земете девер".

И веќе наминале кај што бил Марко. Тамо кај што седел, го нашле него, го зеле него девер. Го зеле, ја зеле невестата, ко се вратиле назад искочила некоја Арапетина, тамо некоја планина. Ко го виделе сватојте, туку нафрлале даројте, избегале сите. Само останал деверот и невестата. Отишол прво кај деверот рече:

-Фрли го дарот, и бегај оттука, зошто ќе загинеш млад и
зелен!

Е, ја немам никаков дар, дар мене ми ја дадоа невестата да
ја водам. Ти ако сакаш, рече, ај да се бијеме, ја овде глава остам, невестата не ја остам.

Марко го убил, го превртил тоја Арапот, го оборил, му ја
пресекол главата. Ја зел и ја води кај свадбата што ја правела. Кога оди тамо во авлијата, во Дворот, кога се собрале тије сватојте тамо во авлијата, во дворот, кога се собрале тие сватојте, пијат, јадат, ајде за бог д прости за невестата и за деверот. Овије мислат ги поништил тој Арапот. Кога чул така марко, зел Арапската глава, се качил на маса као што седеле. Тие се уплашиле, сакале да бегат. Е, ама тој рекол:

-Ќутите, сите седете, на сите како неговата глава ќе ви исечам
и вас! И тие наседнале тука сите, зал тоа на Арапот глата, му ја кла тамо на кумот, татко му бил, не го познава, кај ќе го познај? Ни тој не го познава, ни тој.

-А бре, ти каков кум си ти, остај невестата, бегај. А?

И туку тој го удрил со тој боздоган татко му в гради, му ги
искршил коските. И тој го угледал, угледал, угледал, тој рече:

-А бре, дете, ти чиво си, како си, чиво колено си, кој ти е
татко, кој ти е мајка?

-Не знам татко, мајка мене ми е Вардар.

И тој се сетил оти го фрлил во Вардар и после пошто ги чул тије зборој оти ќе му ги скрши коските и станал, го прегрнал, го бацил, рече:

-Е море дете, ти знаеш чиј си? Мој син си!

И после овој му се поклонил на татка му, му бацил рака,
колено:

-Прости ми, татко!

-Е, рече, сега просто нека ти е, јас го чув тоа уште во
треќата вечер оти ќе ми скршиш коските и затоа те фрлив у Врадар.

.. u bre.. .. razabirati treba.. mada kontam ja to.. nekako..

У песми Марко Краљевић и Мина од Костура он мора одбити и венчано и крштено кумство како би се одазвао позиву турског цара да крене с турском војском "на арапску /љуту покрајину", јер као што га мајка саветује, "и бог ће нам, синко, опростити / а Турци нам неће разумјети". Док он три године војује у далекој земљи, насилник му хара дворе и одводи жену. У неким песмама Марко дели мегдане не ради избављења слабих и немоћних, него као султанов заточник. У песми Марко Краљевић и Муса Кесеџија Марко спасава султана од одметника и бунтовника који угрожава царство.


У борби с противницима он се служи не само снагом и јунаштвом него и преваром, лукавством, шалом. У споменутој песми о Марку и Мини од Костура он се прерушава у калуђера и игра "ситно калуђерски" не само да се увуче у дворе противника него и да му се наруга. У другој једној песми он се, да би избегао сукоб, претвара да је болестан "пак се Марко болан учинио / без болести од мудрости тешке" (Марко Краљевић и Али-ага


E Marko , Marko, ccccc..............

Постил Марко пости великои,

седем поти лебец ми каснало,

от киниса в црква на причесна,

Не ми одит по рамни друмови,

ток ми одит из гора зелена:

А от гора лисје попаднале.

Изговори Марко Крале:

-А, горице, зелена горице !

Аљ ти огон корен изгорело,

иљ ти врше слана попарило ?

Одговори зелена горица:

-Ај, ти тебе, незнајна делијо !

Не ми корен огон изгорело,

ни ми врше слано попарило,

Шо не одиш по рамни друмови,

токо врвиш из гора зелена.

Шо помина црна Арапина,

шо носеше три синџири робје:

прво робје се млади момчиња,

второ робје се млади невести,

трети робје се добри девојки.

Изговори Марко Крале:

-А, горице, зелена горице,

али имат време поминато ?

Изговори зелена горица:

-Ај, ти тебе, незнајна делијо !

Не е многу ни пак ми е мртва:

толку има три дни И ти ноќи.

Се налути Марко Крале,

Дупна коља с десна узенгија:

-Бодни Шарец, да би не боднало !

Го привтаса три саати место.

От извикна што го гласа држит:

-Бог те убил, црна Арапино !

Нел остави три синџира робје !

Изговори црна Арапина:

-Ид оттуе, незнајна делијо !

Дан е те клада напред в синџиров.

Се наљути Марко Крале,

го привтаса црна Арапина

и му зеде таја црна глава

и спушчи три синџира робје.

От отиде в црква на причесна.


Фала ти Крали Марко за прекрасниот град под Марковите кули.

Za smrt Marka Kraljevića različito se pripoveda: jedni kažu da ga je u selu Rovinama ubio vlaški vojvoda Mirče zlatnom strelom u usta kada su se Turci bili sa Vlasima; drugi govore da se u nekom boju Šarac zaglibio u bari kod Dunava i da su tu obojica propali dok treći pak kažu da je u nekakvom boju toliko ljudi izginulo da su po krvi plivali konji i ljudi, pa je Marko onda pružio ruku k nebu i rekao: "Bože, šta ću ja sad?". Na to se Bog smilovao i preneo njega i Šarca u neku pećinu u kojoj po legendi i dan danas njih dvojica žive; on, stavivši sablju u kamen legao je pa spava sve jednako a Šarac stoji i jede mahovinu malo po malo, pa čim sablja iz kamena ispadne i Šarac mahovinu pojede, Marko će se probuditi i njih dvojica će opet na ovaj svet izaći. jedni govore da je Marko u tu pećinu pobegao kada je prvi put video pušku, pa rekao: "Sad ne pomaže junaštvo, jer najgora rđa može ubiti najboljeg junaka". Prema istoriji, Marka je ubio vlaški vojvoda Mirča u jednom ratnom pohodu.
Prema Konstantinu Filozofu Marko je pred svoju pogibiju rekao: "Ja kažem i molim Gospoda da bude hrišćanima pomoćnik, a ja neka budem prvi među mrtvima u ovom ratu."
Sve što istorija zna o Marku, svodi se na to da je bio neznatan vladar. Međutim, u pesmama i pričama on je najveći junak. Zašto je to tako ne može se pouzdano reći. Može biti da je za vreme njegove vlade narod bio pošteđen raznih teških nameta i da je kasnije pod teretom turskih nasilja, uspomena na takvo stanje imala presudan značaj za stvaranje junačkog lika Marka Kraljevića.
U nekim pesmama kao što su "Marko Kraljević i Musa Kesedžija" i " Marko pije uz ramazan vino", sačuvana je istorijska istina da je Marko priznavao vlast turskog cara i da je ratovao za njega. U jednoj pesmi on sam to kaže:
"Nisam sluga, niti dvorim koga,
no u Stambol cara čestitoga,
a kod njega ne mislim drugoga,
dok je moja na ramenu glava."
I zaista, nijednom drugom Turčinu i uopšte nijednom čoveku, Marko onakav kakav je u pesmama bio, nikad se nije pokorio. Njegova sablja je uvek bila žedna turske i nasilničke krvi.
No, i Markova pokornost turskom caru je bila veoma čudnovata. Teško je reći da li je to više pokornost ili nepokornost. Marko je tobože u nekakvom rođačkom odnosu sa carom, kao posinak prema poočimu kako jedan drugog nazivaju u pesmi "Marko pije uz ramazan vino":
"Moj posinko, kraljeviću Marko,
...
Poočime, care Sulemane"

Ziveo (od-do)...1335-1395.. Topic is locked...

Nije

Sanjalica ::

Nije

Lazu Turci...